Anoreksja na pewno stała się jednym z najpoważniejszych problemów XXI wieku. Zapadają na nią coraz młodsze osoby- w szczególności dziewczyny między 11 a 19 rokiem zycia, wchodzące w okres dojrzewania. Nie znaczy to jednak, że problem ten tyczy się jedynie płci żeńskiej. Szacuje się, że około 7% chorujących to mężczyźni.

Czym tak rzeczywiście jest zatem anoreksja, jakie ma objawy i skutki oraz głównie w jaki sposób z nią walczyć? Pomiędzy osób chorych na anoreksję panuje przekonanie, że kontrola ilości jedzenia jest niczym innym, jak jedynie udowodnieniem spersonalizowanej siły pragnie. Anorektycy rozważają, że dzięki temu mają kontrolę nad własnym życiem. Rzeczywiście jest to zaburzenie odżywiania prowadzące w większości wypadków do śmierci. Mogłoby się wydawać, że anoreksja to tylko choroba ciała. Nieustanne zmęczenie, bezsenność, problemy z sercem, ból przy każdym ruchu to na pewno fizyczne skutki wygłodzenia organizmu. Anoreksja to jednakże choroba umysłu, psychiki, duszy. W większości przypadków zapadają na nią osoby niepotrafiące odnaleźć się w społeczeństwie lub takie, które chcą w jakiś sposób poinformować otoczenie o indywidualnych spersonalizowanych dylematach z którymi sobie nie radzą. Jest to swoisty rodzaj wołania o pomoc.

Cała tragedia zaczyna się w większości wypadków od pragnienia zgubienia paru kilogramów. niestety wraz ze wzrostem intensywności i ilości ćwiczeń maleje liczba kalorii w diecie. Posiłki stają się monotonne, ubogie w wartości odżywcze , a dodatkowo szczegółowo zważone i wyliczone co do grama. Przychodzi czas, kiedy anorektyk ogranicza swój jadłospis do jednego rodzaju żywności, na przykład kromki chleba popitej szklanką wody. Mimo szybkiego spadku wagi i centymetrów, chory dalej postrzega się jako osobę grubą. Długotrwałe głodzenie organizmu niesie za sobą tragiczne w skutkach zmiany fizyczne. Brak wydolności organów wewnętrznych, anemia, osłabienie, wypadanie włosów to jedynie niektóre efekty drastycznej diety. W wielu wypadkach anoreksja kończy się śmiercią spowodowaną wycieńczeniem albo problemami z sercem. Jeżeli już jednak choroba zostanie wykryta wcześnie, możliwa jest pomoc choremu.

Konieczne jest odizolowanie pacjenta od dotychczasowego środowiska, pomoc psychologów , a ponadto lekarzy psychiatrii niemniej jednak przede wszystkim doradztwo bliskich.

Więcej informacji: link.